داستان شیر شتر و بهبودی من – دکتر رزیق کاکار

.شتر جزئی از زندگی من بوده است. دیدن کاروان های شتر، جابجایی عشایر افغانستان و تاجران نمک، تصویری قوی از شتر در ذهنم ایجاد کرد. یک دهه قبل از آن یک آرتریت شدید (آرتریت روماتوئید) تقریباً مرا کشته بود و نمی‌توانستم از تخت حرکت کنم. پیرمرد خردمندی به من توصیه کرد که به منطقه پرورش شتر نقل مکان کنم و مرتباً شیر تازه شتر بخورم. زندگی جدیدم را با اطاعت از نصیحت او آغاز کردم و به منطقه کوهستانی سلیمان بلوچستان (مرکز نگهداری شترها) رفتم. من با شترداران زندگی کردم، از معاشرت با آنها لذت بردم، درباره شتر چیزهای زیادی یاد گرفتم و مرتباً شیر شتر می خوردم. من این دیدگاه را ایجاد کردم که شیر شتر یک داروی طبیعی است نه فقط یک مایع سفید. به زودی و در مدت کوتاهی بهبود یافتم و شروع به کوهنوردی کردم.

درد مفاصلم را فراموش کردم و در مدت کوتاهی احساس کردم بسیار پرانرژی و شاد هستم. من به زندگی عادی بازگشتم و تصمیم گرفتم بیشتر شتر و محصولات منحصر به فرد آن به ویژه شیر را کشف کنم. من به دانشگاه پیوستم و کار دکترای خود را (2009) در مورد توانایی تولید شیر شتر و الگوی شیردهی گله های شتر به پایان رساندم. مستندسازی منحنی شیردهی گله شتر اولین مطالعه از نوع خود در جهان شتر بود. من با نتایج تحقیقاتم می دانستم که شتر واقعا حیوان شگفت انگیزی است و در گرم ترین و سخت ترین دوره زمانی که حیوانات دیگر به سختی می توانند زنده بمانند، شیر گرانبهایی تولید می کند. در کنار زیبایی شیر شتر و سایر محصولات، شترداران را مردمی بسیار دوست داشتنی، دلسوز و مهمان نواز یافتم. وقتی با آنها دور از خانواده ام در حومه شهر بودم احساس می کردم که در خانه خودم هستم. احساس می‌کردم که به طبیعت و مردم نزدیک هستم. من بار دیگر از شتردارانم تشکر می کنم، کسانی که همیشه در شرایطی که تقریباً شکسته شده بودم از من پذیرایی گرم و حمایت کردند.

من احساسات زیادی در مورد شتر داشتم و به ارزش شیر شتر به عنوان یک درمانگر طبیعی در همه جنبه ها فکر کردم. حتی زندگی در نزدیکی شتر به من حس مراقبت و محافظت می دهد. از طرفی در جامعه احساس ناراحتی دارم که سیاستگذاران و مردم شهرها از ارزش واقعی شتر بی خبرند. من احساس کردم که اطلاعات و آگاهی در مورد شتر بسیار کم است. به دوستان و همکارانم مراجعه کردم و ایجاد روز جهانی شتر را پیشنهاد دادم. در نهایت ما به توافق رسیدیم که روز جهانی شتر در آستانه گرم ترین فصل سال باشد. روز شتر در 22 ژوئن به عنوان روز جهانی شتر اعلام شد. ما از 3 سال گذشته این روز را جشن می گیریم. امسال تصمیم گرفتم داستانم را بنویسم و از سایر همکاران بخواهم داستان هایشان را با شتر به اشتراک بگذارند. باز هم روز جهانی شتر نزدیک است. من هم از کشورم و شترداران عزیزم دورم. از همه شما می خواهم که در آن روز مردم را آگاه کنید و اهمیت شتر را به جهانیان بگویید. چنین آگاهی راهی عالی برای جشن گرفتن روز شتر خواهد بود. من مشتاقانه منتظر هستم تا داستان سایر همکاران را به زودی قبل از روز جهانی شتر داشته باشم. من آن را در صفحه وبلاگم منتشر خواهم کرد.