شیر شتر و اوتیسم
شیر شتر و اوتیسم
نه ، این یک شوخی نیست ، برخی از محققان شیر شتر را به عنوان درمانی برای انواع بیماری ها ، از جمله اوتیسم ، معرفی کرده اند. در آسیا ، شیر گاو فقط ۴۲٪ از مصرف شیررا تشکیل می دهد ، در حالی که شیر غیر گاوی (به عنوان مثال بز ، گاومیش ، الاغ یا شتر) بیشتر مصرف می شود.
در آفریقا ، شیر شتر ۹ درصد از کل شیر را تشکیل می دهد و در کشورهای پیشرفته به صورت پاستوریزه ، منجمد ، پودر شده یا به شکل محصولات لبنی یافت می شود.
به گفته این محققان شیر شتر به عنوان یک درمان مکمل ، این دارو در بسیاری از بیماری ها مانند آلرژی های غذایی ، دیابت، هپاتیت B، بیماری های خودایمنی مختلف و اوتیسم اثرات درمانی دارد. ترکیب این شیر با سایر نشخوارکنندگان متفاوت است.
در مقایسه با شیر گاو ، شیر شتر حاوی چربی، کلسترول و لاکتوز کمتر و مواد معدنی بیشتر (کلسیم ، آهن ، منیزیم ، مس ، روی و پتاسیم) ، ویتامین های A ، B2 ، E و C بیشتر است و حاوی بتا لاکتوگلوبولین عامل حساسیت نیست. همچنین کازئین ، که از دلایل اصلی آلرژی و عدم تحمل شیر گاو است در شیر شتر نیست. علاوه بر این ، شیر شتر حاوی چندین پروتئین محافظ ، به طور عمده آنزیم هایی است که ، طبق گفته های محققین ، دارای خواص ضد باکتری ، ضد ویروسی و تقویت کننده سیستم ایمنی هستند.
این موارد شامل ایمونوگلوبولین ها ، لیزوزیم ها ، لاکتوفرین ، لاکتوپراکسیداز ، N-استیل-گلوکوزامینیداز و پروتئین پپتیدو گلیکان است که اعتقاد بر این است که در پیشگیری از آلرژی غذایی و اختلالات خونی ضروری است. به گفته افراد مصرف کننده ، شیر شتر به عنوان یک عنصر درمانی توانایی درمان آلرژی های غذایی ، عفونت ها و تقویت سیستم ایمنی بدن را دارد.
در یک آزمایش کنترل شده تصادفی دو هفته ای (بشیر و العیاضی ، ۲۰۱۴) اثر شیر شتر را در ۴۵ کودک ۲ تا ۱۲ ساله مبتلا به اوتیسم بررسی کردند.
این مطالعه در مقایسه با تغییرات غیر قابل توجه در شیر شتر جوشانده و دارونما (شیر گاو) ، پیشرفت های قابل توجهی در نمره ارزیابی اوتیسم دوران کودکی (CARS) در گروه شیر خام شتر گزارش کرده است. در میان عوارض جانبی ، آنها تحریک پذیری و ناراحتی معده را ذکر می کنند ، اگر چه آنها نشان نمی دهند که آیا تفاوت قابل توجهی در این عوارض بین گروه های مختلف درمانی وجود دارد یا خیر.
یک آزمایش کنترل شده تصادفی ۲ هفته ای دیگر شامل ۶۰ کودک (۲ تا ۱۲ ساله) مبتلا به اوتیسم ، بهبود قابل توجهی در نمرات CARS در گروه های شیر شتر (خام و جوشانده) در مقایسه با دارونما نشان داد. (العیاضی و ایلامین ، ۲۰۱۳). در یک آزمایش سوم در همان گروه ۲ هفته ای ، اثر شیر شتر در ۶۵ کودک (۲ تا ۱۲ سال) مبتلا به اوتیسم بررسی شد و بهبود قابل توجهی در نمرات CARS و مقیاس پاسخگویی اجتماعی (SRS) در گروه شیر شتر را نشان داد. ، اما در امتیازات چک لیست ارزیابی درمان اوتیسم (ATEC) بین گروه های شتر و شیر گاو تفاوت معنی داری وجود نداشت (Al-Ayadhi et al.، ۲۰۱۵)
در مطالعات فوق الذکر ، کودکان همچنان به درمان یا مکمل استفاده می کردند که قبل از مطالعه استفاده می کردند ، که همانطور که می بینیم در همه موارد فقط دو هفته طول کشید. معلوم نیست که اثرات طولانی مدت چیست یا اینکه آیا بهبودی مشاهده شده با گذشت زمان پایدار است. اگرچه مطالعات بررسی اثربخشی شیر شتر شباهت ظاهری شیر بین سه گروه را گزارش کرده است ، اما طعم شیر گزارش نشده است و اینکه آیا بین گروه ها قابل تشخیص نیست یا نه ، که بر کارایی شیر تأثیر می گذارد. من آزمایش کرده ام از آنجا که اگر طعم شیر شتر با گاو متفاوت باشد ، مطالعه دیگر کور نیست. عامل دیگر این است که هزینه شیر شتر می تواند برای بسیاری از خانواده ها حتی در کشورهایی که در آن موجود است گران باشد.
شیر شتر را می توان یک درمان مکمل دانست ، اما تحقیقات بیشتری برای بررسی ایمنی و اثربخشی آن در کودکان مبتلا به اوتیسم ASD مورد نیاز است ، از جمله برخی مطالعات بررسی مزایا و خطرات احتمالی بلند مدت.
علاوه بر این ، مطالعات موجود همه توسط یک گروه انجام شده و نتایج هنوز توسط محققان دیگر تکرار نشده است. بنابراین ، شواهد مطلوب بسیار مقدماتی است و نمی توان گفت که این یک درمان اضافی توصیه شده است.
منبع: jralonso.es