روستای مصر

روستاي مصر روستايي كوچك در دل كوير مركزي ايران، حدفاصل استان هاي اصفهان، سمنان و خراسان است و در 40 كيلومتري شرق جندق و 50 كيلومتري شمال خور از توابع استان اصفهان قرار دارد. موقعيت جغرافيايي روستا 34/04 شمالي و 54/47 شرقي مي باشد. گله هاي شتر و شترسواري درلابه لاي تپه هاي ماسه اي مصريكي ديگر ازجلوه هاي كوير براي مردم شهر يست. گفته اندشالوده ي زندگي در كوير را شتر ريخته است و گاه علت وجود آباديها، پس از آب، پيش ازآنكه راه باشد شتراست؛ شتر قدش رعناست، شيرش دواست، پشمش عباست و استخوانش عصا ست. كشك تازه و نسائيده، رب انار، شيره ي خرما و شيرشتر از جمله سوغات اين روستاي كم نظيراست. عروسان نيز كه با نخلستانهاي سرسبزش همچون عروسي بردامان كوير نشسته است، يكي از آباديهاي زيباي منطقه به شمار مي رود. گفتني آنكه افزون بر اميرآباد، نخلستانهاي زيباي فرحزاد در شمال مصر كه محاصره ي شنهاي روان درآمده اند و نيز وجود پوششي متراكم از ني هايي به طول 4 متر در جوار چشمه اي كه حدود 6 كيلومتر با خاور مصر فاصله دارد برجذابيت هاي ديداري اين سكونتگاه افزوده است؛ سكونتگاهي كه وجود اشكال شني مواج و لغزان دراطرافش گاه مناظري بكرتر از سرزمين اهرام ثلاثه مي آفرينند. خيابان اصلي مصر با معماري خاصش، در حقيقت با پيمودن فاصله ي بسياراندكي ازميان مزارع سرسبز اميرآباد و ورود به مصر، نخستين چيزي كه شايد اندكي حيرت انگيز جلوه كند، سامانه ي معابر و كوچه هاي اين آباد بوم استثنايي كويري است چرا كه مصربر خلاف بسياري ازسكونتگاههاي ديرينه و حاشيه ي كوير كشور مثل بياضه خبري از كوچه پس كوچه هاي قديمي و تنگ پرپيچ و خم نيست و به عوض آن با خيابان وسيعي رو به رو مي شويد كه خانه هاي خشت و گلي روشن رنگ با بادگيرهاي آشنا و يكنواخت آن دراطراف اين خيابان قرار و آب گواراي ظاهرا – يگانه كاريز، مصر از وسط آن مي گذرد.